Raiden

Ik hoorde Randy zachtjes klagen tegen de spleetoog op de achterbank. "Pfft. Chickies en shotgun... Het lijkt de D-man wel." "Doran?!" riep Jae Jung. "Is hij oké? En het meisje? Weet jij waar ze zijn? Wat is er eigenlijk gebeurd?!" "Dude, chill!" riep Randy. "Weet je hoe weinig ik geslapen heb? En als je denkt dat je, als je niet slaapt na een avond zuipen ook geen kater kan krijgen, nou, dat is dus pure bullshit." Ik schudde mijn hoofd in ergernis. "Weet je zeker dat het toegevoegde waarde had om dit heerschap mee te nemen?" vroeg ik op gedempte toon aan Mairin. Ze haalde haar schouders op. "Eh... Randy?" vroeg ze veel te vriendelijk voor iemand die haar nog geen tien minuten op meerdere manieren had beledigd. "Kun je ons misschien iets vertellen over Doran en Erin? Wat was de laatste keer dat je ze zag?" Randy zuchtte. "Gisteravond." zei hij ongeïnteresseerd. "Zeg, hebben jullie ergens bier?" Mairin trok een wenkbrauw op. "Ik dacht dat je zei dat je nog een kater had?" Randy zuchtte diep. "Waarom zijn wijven toch altijd zo verdomd bemoeizuchtig?" Ik strekte mijn been en zette mijn volle gewicht op het rempedaal. De auto kwam piepend tot stilstand. Achter ons werd kwaad getoeterd. "Eruit." zei ik kil, wijzend naar de autodeur. "Dude, serieus?" vroeg Randy vol ongeloof. Mairin legde haar hand op mijn bovenarm. "Raiden, hier hebben we geen tijd voor." zei ze zachtjes. Ik keek haar even aan en drukte toen met tegenzin het gaspedaal weer in. "Nog één zo'n opmerking, vriend, en ik schop je uit de auto en smeer je uit over het asfalt." "Ja, ja," zei Mairin sussend.  "Ik denk dat hij het wel begrepen heeft." Ze haalde haar hand weer weg. Ik haalde nijdig mijn neus op. "Ik kan prima voor mezelf opkomen hoor." zei ze daarna zachter, zodat alleen ik het kon horen. "Doe dat dan ook." siste ik geërgerd. Ik hield mijn blik gericht op de weg, maar zelfs zo kon ik merken dat ze glimlachte. "Hé, Randymeister," begon Jae Jung voorzichtig. "Wat is er eigenlijk met je gezicht gebeurd?" Randy snoof hoorbaar. "Doran is wat er met mijn gezicht is gebeurd!" riep Randy kwaad. "Wacht, wat?" riep ik naar achteren. "Jullie hebben mijn nichtje achtergelaten bij een gewelddadig figuur met anger management issues?" "Stel je voor..." zei Mairin op gedempte toon. In de achteruitkijkspiegel zag ik de spleetoog heftig zijn hoofd schudden. "Nee man, Doran is allesbehalve gewelddadig." Randy kuchte. "Dat dacht ik ook. Maar die hoer heeft hem veranderd, man." Ik kneep zo hard in mijn stuur dat mijn knokkels wit werden. Mairin kneep zachtjes in mijn arm. "Ik weet niet hoor..." zei Jae Jung vertwijfeld. Volgens mij wilde hij haar gewoon helpen en shit. Als hij je zo verbouwd heeft moet je het volgens mij toch aardig bont hebben gemaakt." Ik wierp een blik in mijn achteruitkijkspiegel. Doran had Randy in ieder geval wel bont gemaakt. Zijn gezicht zat onder de schrammen en zijn linkeroog was bijna dichtgeslagen. "Nee echt man, ik heb niks gedaan. Hij ging zomaar door het lint als één of andere psycho." Even was het stil. Mairin keek uit het voorraam naar de weg, maar haar blik stond gefocust en ik kon zien dat ze aandachtig luisterde. "Weet je zeker dat je helemaal niks gedaan hebt om hem een beetje kwaad te maken?" vroeg Jae Jung, duidelijk niet overtuigd. Randy ging verzitten. "Nouja, die chick van hem... We hebben misschien wat lol gemaakt..." "Lol gemaakt?" vroeg Mairin bezorgd. Ik begreep haar bezorgdheid voor de verandering eens. Iets wat Randy lollig vond was voor de rest van de wereld waarschijnlijk lang zo lollig niet. "Ehm, ze wilde het zelf hoor." beweerde Randy. "Kom op JJ, zeg niet dat je niet zag hoe ze naar me keek, met die puppy-oogjes en dat sekshaar. Ze smeekte erom." Er viel een korte stilte in de auto, en ik hoorde Mairin's ademhaling versnellen. Mijn vingers begonnen te verkrampen van mijn grip op het stuur en mijn handen jeukten. "Randy... Wat heb je gedaan?" vroeg Jae Jung nerveus. Randy zuchtte. "Relax, JJ, ik heb haar alleen maar een beetje gezoend." "Gezoend?" Jae Jung klonk geschokt. "Nouja..." zei Randy. "En misschien wat hand- en spandiensten."  Ik haalde diep adem. "Oké, ik weet genoeg." Ik gaf een harde ruk aan het stuur en reed een parkeerterrein op. "Dude, het is niet alsof ze het niet wilde?" riep Randy. "Die bitch speelde dan misschien hard-to-get, maar daar prik ik echt wel doorheen." Hij stootte Jae Jung aan en lachte. "Snap je 'm, JJ, prik ik wel doorheen?" Ik zette de auto op de handrem en keek naar Mairin. "Nog steeds geen tijd?" "Het hoeft niet lang te duren." zei Mairin met opeengeklemde kaken. Ik gooide het portier open en liep om de auto heen naar de achterdeur. "Oh my God, Randy, dat kind was like 13!" hoorde ik Jae Jung zeggen toen ik de achterdeur van de auto opentrok. Randy haalde zijn schouders op. "Oud genoeg om boobs te hebben is oud genoeg." meende hij. Jae Jung schudde ongelovig zijn hoofd. "Jij bent niet te geloven..." Randy leek, wonder boven wonder, nog steeds de situatie niet begrepen te hebben. "Dude, wie heeft jouw puppy vermoord?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen aan Jae Jung. Hij schrok toen hij mijn hand in zijn kraag voelde. Hij keek verbaasd op. "Ik kreeg een schok! Is die stoelbekleding synthetisch ofzo?" Ik gaf geen antwoord en trok Randy van de achterbank af en duwde hem tegen de auto aan. Mairin was inmiddels uitgestapt. "Luister, inferieur stuk ongedierte, niemand, maar dan ook niemand, komt met zijn smerige poten aan mijn nichtje, zonder haar toestemming." Randy stak defensief zijn handen omhoog. "Oké, oké, rustig maar! Dude, hoe kon ik nou weten dat ze jouw nichtje was?" Ik keek hem vol ongeloof aan en wierp een blik op Jae Jung, die nog steeds op de achterbank zat. "Is hij nou echt zo dom?" "Raiden..." mompelde Mairin zachtjes. Ze was achter me komen staan en legde haar hand op mijn opgeheven vuist. "Serieus?" vroeg ik verbaasd. "Begrijp je wat dit walgelijke onderkruipsel gedaan heeft?" Mairin knikte. Met een zucht liet ik mijn vuist zakken en zette een paar stappen bij Randy vandaan. Ik schopte tegen een steentje en er kwamen vonkjes van mijn voet af. "Pfff... Zijn vrouwen toch nog ergens goed voor." mompelde Randy. Ik draaide me met een ruk om en zag nog net hoe Mairin haar vuist met een verrassende kracht in het gezicht van Randy neer liet komen. Tot mijn genoegen hoorde ik iets kraken. Mairin wreef over haar knokkels en liep weer naar de voordeur van de auto. Even ving ik haar blik en keek haar vragend aan. "Ga je gang." zei ze zachtjes, ieder spoor van haar eerdere vriendelijkheid als sneeuw voor de zon verdwenen. Één klap was niet genoeg voor wat Randy gedaan had, besloot ik, dus liep ik terug naar de auto en hees het in elkaar gezakte hoopje Randy aan zijn kraag omhoog. Nadat ik ervoor gezorgd had dat hij voorlopig zijn armen niet meer op kon tillen om verder te liften, stapte ik weer naast Mairin in de auto. Ik legde mijn handen weer op het stuur en keek hoe Mairin mijn knokkels bestudeerde. "Doet het pijn?" vroeg ze. Ik grinnikte. "Niet zoveel als het hem heeft gedaan." Mairin schudde haar hoofd, maar kon een glimlach niet onderdrukken. Ik keek haar even aan. "Hé, Mairin." Mairin keek op. "Hm?" "Ik denk dat je zijn neus gebroken hebt." Mairin knikte een paar keer. "Mooi."

Mairin

"Het stipje beweegt weer." zei ik, terwijl ik ingespannen naar het computerscherm keek. Raiden schrok opeens wakker en ging rechtop achter het stuur zitten. Hij drukte meteen het gaspedaal in. Ik keek hem met een halve grijns aan. "Wat? Ik sliep niet." zei Raiden, terwijl hij nog even met zijn hand door zijn ogen wreef. Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Ik was alleen aan het nadenken." "Oh, met je ogen dicht?" zei ik vermaakt. "Ja, dan kan ik me beter concentreren." "En snurkend?" Raiden keek me boos aan. "Ik snurk niet." Hij richtte zijn blik weer op de weg. "Hoe weet je dat nou? Je kunt jezelf toch niet horen als je slaapt?" "IK SLIEP NIET." "Wow, ben je met het verkeerde been uit je autostoel gestapt ofzo?" zei ik grijnzend. Ik schoof een beetje op de autostoel heen en weer om een comfortabelere positie te zoeken. Toen ik met mijn elleboog tegen de autodeur kwam kreeg ik opeens een schok. "Hé! Waar was dat nou weer voor nodig..." mompelde ik.  "Ik weet niet waar je het over hebt." zei Raiden, terwijl hij naar de weg bleef kijken. Opeens klonk er een gaap vanaf de achterbank. Ik draaide me half om in mijn stoel en zag dat Jae Jung rechter op ging zitten en door zijn ogen wreef. "Man, ik heb zin in een Big Mac." mompelde hij slaperig. Ik trok een vies gezicht. "Als ontbijt?" zei ik. Jae Jung keek me verward aan. "Een Whopper is ook goed?" Ik zuchtte diep. "Ugh jongens." Ik keek weer naar mijn computerscherm en zag dat het stipje in een normaal tempo zijn weg vervolgde. "Misschien halen we ze vandaag of morgen nog wel in!" zei ik optimistisch. "Niet als ik van jou niet harder dan 70 mph mag." mopperde Raiden. "Nou, met een boete schieten we ook niet op." zei ik, terwijl ik door het zij raampje naar buiten keek. Een paar honderd meter verderop werd een figuur langs de weg zichtbaar. Hij had gehavende kleren en hij had een stuk karton vast, waar met grote letters 'Ohio' opgeschreven stond. Toen we wat dichterbij gekomen waren, zag ik dat zijn gezicht ook helemaal bebloed was. "Wauw, wat ziet hij er toegetakeld uit zeg." zei ik met opgetrokken wenkbrauwen. Raiden wierp een blik op de gehavende lifter. "Haal het maar niet in je hoofd. Één verloren zwerfkatje per reddingsmissie is wel genoeg." "Dat was ik ook echt niet van plan hoor. Iedereen weet dat je nooit een lifter mee moet nemen, tenzij je graag gruwelijk verkracht en vermoord wilt worden op de parkeerplaats van een of ander guur wegrestaurant."  "Dude, dat is de Randynator!" schreeuwde Jae Jung opeens uit vanaf de achterbank. "De wát?" zei Raiden met een opgetrokken wenkbrauw. "Randy, dat is die jongen waarmee Doran en Erin weg zijn gegaan toch?" vroeg ik aan Jae Jung, Raiden negerend. Jae Jung knikte wild met zijn hoofd. "Zet de auto aan de kant van de weg!" zei ik, terwijl ik aan Raiden's arm schudde. "Ja ja." zei Raiden, hij reed de auto al in de richting van de vluchtstrook. Randy liep in de richting van de auto. Ik deed de deur open en stapte uit de auto. "Hè hè, ik sta hier nou al uren te wachten en ik zou letterlijk een moord doen voor een Big Mac." zei Randy, die inmiddels aan was gekomen bij de auto. Raiden keek over zijn schouder naar Jae Jung. "Vriend van jou zeker, Hong Kong?" "Ah, kom op. Nu probeer je het nieteens meer." zei Jae Jung verontwaardigd. Randy keek op toen hij de stem van Jae Jung hoorde. "Hey JJ! Homeboy! Ik dacht dat je dood was!" Zonder verder nog wat te zeggen duwde hij me een beetje aan de kant en ging zonder pardon op de bijrijdersstoel zitten. "Gaan we doen, vriend?" zei Raiden met opgetrokken wenkbrauwen. "Wat bedoel je?" zei Randy. Raiden gebaarde mijn kant op. "De dame zat daar." Randy trok zijn wenkbrauwen op. "Serieus? Shotgun is een mannenrecht." Ik rolde even met mijn ogen. "En wat doen jij dan op die stoel?" Ik zuchtte diep en deed de deur van de achterbank open. "Laat maar, ik ga wel hier zitten." zei ik. "Niks daarvan." zei Raiden scherp. "Dit is mijn auto-" Ik kuchte. "en ik bepaal wie er naast me zit. Dus wegwezen, tenzij je nog een blauw oog wilt om dat andere te matchen." Mopperend en zacht vloekend stapte Randy weer van de bijrijdersstoel en ging naast Jae Jung op de achterbank zitten. Ik stapte weer in naast Raiden.